Panlilio, opposition at ang budget sa recall election

I SMELL YOU! Hmm! Hmm!! Kayo ha? Mga Oposisyon, gustong pumorma ha. Pero ang gimik ba Aling Iska ay gamitin ang ibat-ibang imbentong isyu at kontrobersiya na salat sa ebidensiya, gamit ang boses ng malasantong bulik na lider nila sa Pampanga?

Eto, kung titingnan mo ang pagkakahanay ng kanilang modus operandi. Una, si Panlilio ay kailangang magsalita patungkol sa national isyu na makapagdadawit sa Malakanyang. At ang napili ay ang kontrobersiyal na jueteng operation daw sa Pampanga. Kaya tingnan mo kahit unconfirmed text message lang ay pinatulan, pinakinggan at isinapubliko ng mahilig sa kamerang si Panlilio.

Dito nga naman sa isyung ito ay win-win si Panlilio. Paano mananalo si Panlilio, eh ayaw na siya ng mga Kapampangan? Aling Iska, hindi lang mga Kapampangan ang nililigawan ni Panlilio? Kasi sigurado ang lolo mo. Ay, huwag naman, hindi siya ang tatay ng mama ko. Eh, ano nga? Siguradong sa mga Cabalen, busted at bad shot si Panlilio? Eh sino nga ang nililigawan? Hindi mo ba nahahalata, Atsing Iska, panay ang pacute niya sa TV, sa radio sa buong sambayanang Pilipino? Kasi ang line of thinking ni Panlilio sa kasalukuyan ay kung paano siya gigimik sa pagtakbo sa pagkapangulo o magkaroon man lang ng slot sa senado.

Ba, talaga palang tarantado? Sino? Si Panlilio? Hindi, Eh sino pa, kundi iyong iniisip mo. Do we have the same line of thinking? Are you thinking of me or the governor? It’s up to you. I love you.

Ibig mong sabihin brod, si Panlilio ay maaaring ginagamit na ngayon ng mga ambisyosong oposisyon na gustong manalo sa susunod na national election.

Eh, ano nga ang mapapala ni Panlilio sa kakadaldal sa TV at radio? Eto ha, sundan mo, kung si Panlilio ay sasakay sa gimik ng Liberal Party Drilon, Roxas Wing, maaaring kontrahin ng mga nakaupong oposisyon ang approval ng P50-million proposed budget ng recall election.

Tutulong ang mga nakaupong oposisyon sa pagbinbin sa panukalang budget ng recall. Kukuwesitiyunin ang recall proposed budget hanggang sa ito ay madelay at maubusan ng ng panahon, hanggang sa dumating ang araw na hindi na maaaring magkaroon ng recall election. Pabor kay Panlilio, di ba. Kaya sigurado, si Panlilio ay lalaro sa gimik ng opposition for his own personal gain and interest.

Pangalawa, dahil sa pangnasyonal ang pinagdadaldal na isyu ni Panlilio, maaari siyang potensiyal na makasama sa senatorial line up ng oposisyon. Oh, di ba, all birds in one shot. Pero maaari siyang tumakbo, madapa, pero palagay ko, walang tsansa ang lolo mo, kahit hindi siya ang father ng mama mo.

Ang puhunan lang ni Panlilio ay ang siraan ang Malakanyang at idawit sa kahit na anong maimbentong isyu at kontrobersiya.

Pero si Panlilio ba ay may magandang track record para mag-ambisyon sa national election? Ba, ewan ko. Itanong mo kay Atty. Vivian Dabu. Sigurado sa kanya, mayroon, because same birds are the same birds. Parehas na mahilig sa kontrobersiya.

Pero itanong mo sa mga pinatalsik na Balas Boys without due process, sa mga nagkakagulong truckers, sa mga Kapampangang mulat ang kaisipan, siguradong, they have one thing in common, they want Panlilio out, out, out at the capitol, for he has done nothing significant than disunity, controversy and lots of trouble because these birds not from Candaba, are issue and trouble makers right at the capitol.

And, take note, it seems the former priest wants to bring these wild track records in Malacanang or at the Senate of the Philippines. Ay diyusmiyo, Aling Iska, lalong meragul ing gulo, ali mu Pampanga, nune king buong Pilipinas na. Social ang lolo mo. Estupido ka talaga. Nung ika tang Kapampangan, enaka ta asalese, nune agulu naka ta pa. Keng panga presidente o senador iboto de pa reng kapatad tamu keng alwang siyudad at probinsiya?

Don’t worry, Aling Iska, fellow Filipinos from other parts of the country are fast learners. They are wise voters. They learned from the Kapampangan’s mistake in choosing a leader. Kapampangan’s history in 2007 elections will never be repeated in 2010.

Sure, just ask Rene Romero of Pamcham and Apung Lolet of Pampanga’s Best.

RELATED POSTS

• "Melo Touch"-sa recall, bading ang dating

• Pondo sa recall ni Panlilio

• Kandidato sa recall

• Kapitolyo kay Panlilio lalung gumugulo

• Protesta sa kapitolyo ng Pampanga

• Kapit-Tol sa pulitika

• Pondo sa recall Part 2

• Si Panlilio at ang pulpito

• Recall election vs Panlilio, napipinto

“Melo Touch”- sa recall, bading ang dating

BADING ANG DATING, BADING ANG TINGIN. Ang sarap buching-chingin ni Comelec Chairman Jose Melo.

Aling Iska, bakit duling ya ta ang tingin mo sa ginawang “mellow (Melo) touch” ng Comelec sa recall election? Tingnan mo, noong Enero, ang pinalabas na press release ng kanyang tanggapan ay ito: “Comelec paves way for recall elections”. “Suspension on petitions lifted”.

Kung titingnan, sumulong ano po? Pero ngayon ang top story nila ay: “Comelec can no longer hold recall polls.” Umurong, ano po? Kaya itong Comelec under Melo touch and watch ay urong-sulong-urong, in short, alanganin ang dating. Ibig sabihin, ang Comelec ay tunay ngang bading sa pagtingin sa mga karapatan ng mga mamamayan sa recall sa ilalim ng ating Constitution.

Ay Diyusmiyo, Gagambino at Totoy Bato, kung hindi rin natin igagalang at ipapatupad ang itinatadhana ng batas, hindi na talaga uunlad ang bansang Pilipinas. Dahil sa ang mismong mga opisyal na inatasan para ito ay bantayan at isakatuparan ay walang lakas ng loob na ipaglaban.

Aling Iska, ang Comelec ba kung gayon ay nagkakasala sa konstitusyon at sa mahigit na 200,000 recall petitioners sa Pampanga pa lang na umaasang isang araw ay matitikman nila ang kanilang karapatan na magsagawa ng isang malinis at tapat na recall election bunga ng kawalang tiwala sa taong nagpapatakbo sa lokal na pamahalaan ng mga Kapampangan.

Kung totoo ang ginagawang “finger pointing” ni Melo kay Senator Edgardo Angara na siya raw nag-alis ng P50-million budget para sa recall polls sa General Appropriations Act of 2009. Sa palagay mo Aling Iska, dapat mo pa bang iboto si Angara dito sa Pampanga para sa pambansang halalan sa 2010?

Ba, nasa mga Kapampangan iyan, sila ang magpapasya kung si Angara na sumikil sa kanilang karapatan sa recall election ay dapat bang iboto o isuka sa Pampanga?

Aling Iska, ikang kukutnan ku, ali me papasa ne. Nanung gawan ta kang Angara king gewa ng leko ne ing budget keng recall? Ang gara ng Pampanga, kung si Angara ay may malasakit sa karapatan ng mga Kapampangan. Pero sa ginawa niya, mas makabubuting idelete, alisin ang kanyang pangalan sa balota at sa anomang halalang kanyang lalahukan.

Sa Comelec chair na si Melo na urong-sulong-urong, na hindi kayang ipaglaban ang karapatan sa recall ng mga Kapampangan, saan kaya patutungo ang Comelec sa ilalim ng inyong “Melo touch”,

Ano ba sa paningin mo, Aling Iska ang “Melo Touch”? Bakla sa paninindigan. Negatibo ang tingin sa kinabukasan. Hindi pa naman nangyayari ay urong na ang bayag sa bagay na hindi naman nila natitiyak sa hinaharap.

Wala na raw panahon ang recall eleksyon. Paano magkakapanahon, eh hindi nga ninyo pinaglalaanan ng budget taon, taon ang recall election sakaling magkaroon. The Comelec as an institution should always be one step ahead, pro-active and anticipative. Hindi iyong kung kailan kayo magbabawas, doon lang kayo hahanap ng papel na pamunas sa inyong almuranas. Ang baho po nila, ano po?

Pero may mabuti din namang ginawa ang Comelec, napatunayan nila at pinatunayan nila na ang petition for recall ng mahigit 200,000 kapampangan is sufficient and in form and substance.

Sa pagpapatibay na ito ng COMELEC ay makakahinga na ng maluwag ang mga petititioners. Bakit kamo? Napatunayan nila na ang petisyon laban kay Panlilio ay totoo at hindi imbentong kuwento that they have lost their confidence to the weak ang controversy tainted leadership of Governor Eddie Panlilio.

RELATED POSTS

• Pondo sa recall ni Panlilio

• Kandidato sa recall

• Kapitolyo kay Panlilio lalung gumugulo

• Protesta sa kapitolyo ng Pampanga

• Kapit-Tol sa pulitika

• Pondo sa recall Part 2

• Si Panlilio at ang pulpito

• Recall election vs Panlilio, napipinto

Governor’s distinct record

Habang pansamantala tayong nawala sa sirkulasyon ng kuwento at balita sa kapitolyo, may mga nangyayari palang palitan ng mga salita sa pagitan ni Goberndor Eddie Panlilio at kay dating Pampanga Police Director Ernald Keith Singian at mayors’ league.

Talaga yatang si Governor ay ‘war freak’. Pero ang problema kay Gob, siya ay armado lang ng hearsay and take note, he wants to be heard all over the Philippines. Bakit kaya? Of course, he is lying if he would claim that he has no ambition in national arena come 2010.

Sa iyo namang paglisan, Colonel Singian sa PPO, baunin mo ang aking paghanga at pagsaludo sa iyong kakatatagan at mga accomplishments na hindi kinabibiliban ng gobernador.

Kanya-kanya tingin lang iyan, Kung ang tingin natin kay Singian ay diretso, kay Panlilio, duling sigurado dahil puro hinala siya na hindi lang doble doble ang nasa likod ng pananatili dati ng dating PD.

O siguro, happy ka na niyan, sa paningin mo ay wala na si Singian at ang kanyang mistah sa eskwela ang iyo ng kasama – si Senior Superintendent Gil Lebin. Talagang ang pagkakataon ay mailap at mapagbiro, ano po?

Sa halos dalawang taon ng dating pari sa kapitolyo, marami siyang distinct record, una, gob na iniwan, nirecall at pinagbibitiw at siya palang ang gobernador na nag-akusa ng kawalang paniniwala sa Philippine National Police kaya naman siya palang ang gobernador na ayaw pagbigyan at pagkatiwalaan ng hindi niya pinagtitiwalaang kapulisan.

Ang pakikibaka para sa isang krusada lalo na sa jueteng ay hindi kailangang ngawa ng ngawa, akusa ng akusa sa kapwa nanunnungkulan. Ito ay kailangang suportahan ng matibay na ebidensiya kundi hindi umuwi lang ang iyong krusada sa pagpapasikat sa sarili, trial by publicity, media mileage at kung ano-ano pa. Pero ang totoo, isa siyang malaking inutil at putong walang asukal kung ang pag-uusapan ay governance.

Bakit siya inutil Aling Iska? Una, ang kanyang good governance ay lip service laang. Ang jueteng, dahil hindi niya masugpo, ginagawang tangnan para sumikat at makahabol ng senador sa susunod na eleksyon.

Ang akala naman niya may naniniwala pa sa kanya. Ang totoo para lang siyang nagsasalita sa hangin na walang gusting sumunod, walang gustong umaksyon. Bakit nga? Eh kasi, puro lang siya salita, mahina sa gawa dahil ang mga katuwang sa pangangasiwa, inaway niya at hindi niya, akala mo siya lang ang tama.

Kaya ang masasabi natin, ang pangangasiwa na mahina ang gabay dahil sa marupok ang paghawak, siguradong banging ng kawalan babagsak. Iyan ang larawan ng pangangasiwa ng kasalukuyang hari ng Kapitolyo.

Kaya kung ako kay Panlilio, magbibitiw na lang ako para maingatan ang kasagraduhan ng simbahan at panunungkulan higit sa lahat ang kanyang dangal bilang isang tao at kapampangan.

Tutal, alam ng gobernador na ang kanyang natitirang panahon sa kapitolyo ay wala ng patutunguhan kundi pagkawatak-watak, kaguluhan at kawalang pupuntahang uri ng panunungkulan. Ibig mong sabihin Aling Iska, sa kangkungan talaga ang bagsak ni Panlilio? Sa kangkungan? Ba suwerte ne kanita, at least atin ya pang kangkong a puweding igisa. Ika, bisa kang makidwa? Aytok, ikana sa.

Maraming salamat po Pangulong Gloria sa pagmamahal mo sa Pampanga

Si Pangulong Gloria Macapagal Arroyo, cabalen, kapampangan, kadugo, kapamilya, kapuso, nagpapaunlad, nagbibigay ng lakas sa ekonomiya at maraming gahiganteng pagbabagong physical sa kaanyuan ng buong lalawigan.

Kung tutuusin, bilang mga Kapampangan, marami tayong dapat pasalamatan una sa Dakilang Lumikha, pangalawa sa Pangulong Goria dahil ang kanyang panunungkulan ay nagdala ng kasaganaan sa ating kabuhayan at sagot sa pangangailangang pang-inprastraktura ng Pampanga.

Pero, ba’t ganoon Aling Iska? Kapampangan ka, bakit hindi kamanlang nag-rereact kapagka binabato siya ng mga walang basehang pagbibintang na may layuning siraan siya at gamitin ang malisyosong akusasyon sa pagpapasikat ng ibang may ambisyung political? Tulad nino? Sabihin na nating si Governor Eddie Panlilio.

Ah, ah, ayari mu ku kanyan? Wa, ne brod. Anti mo y Panlilio, babanatan ne ing Presidenteng Kapampangan, ing Cabalen tamu, nanu mo kayang agawa na ng mas mayap para king Pampanga migit king agawa Atseng Gloria.

Ba, ing tutu na niyan, agyang katiting, alaya pa king kalingkingan ng Ate Glo nung ing pisasabyan ing kasopan para king ikasasaplala ning balen Kapampangan.

Mula noon hanggang ngayon, si Pangulong Gloria ay nagsusumikap na para sa Pampanga. Tanda mo pa Aling Iska, senador noon si Ate Glo nang pumutok ang Bulkang Pinatubo, si Senador Gloria ay naging instrumento sa pagpapasa ng mga batas sa paglalaan ng pondo para sa muling pagbangon ng lalawigan mula sa ngitngit ng bulkan.

Si Pangulong Gloria ay umupo bilang Bise Presidente at Kalihim ng DSWD, si Atseng Gloria ay nagsumikap na matulungan ang mga mahinang sector ng kababaihan, pamilya at komunidad sa ating lalawigan sa pamamagitan ng Self Employment Assistance (SEA) para sa Kaunlaran, pinagtibay ang mga institusyong tumutulong sa mga inabusong kabataan at kababaihan at maraming pang iba na nagpapataas sa uri ng pamumuhay ng mga pamilyang Kapampangan.

Umupo bilang Pangulo ng bansa, nagsumikap para magkaroon tayo ng superhighway para sa lalo pang makamit ating pinapangarap na kaunlaran bilang isang Kapampangan at bilang isang umuunlad na lalawigan tulad ng North Luzon Expressway, Subic-Clark Tarlac Expressway, pagpapagawa ng national roads and mga mahahalagang tulay na nag-uugnay sa mga bayan at lalawigan.

Lahat ng iyan ay naisasagawa dahil mayroon tayong presidenteng Kapampangan na sa Pampanga ay lubos na nagmamahal.

Pero bilang mga Kapampangan, ano ang dapat nating isukli sa kanyang pagmamahal? Panunumbat? Pag-aakusang walang basehan? Hindi ba’t dapat natin siyang alalayan at suportahan sa kanyang mga adhikain na paunlarin, hindi lamang ang ating lalawigan kung ang buong sambayanang Filipino.

Hindi ka Kapampangan, hindi ka taga Pampanga kung hindi ka nagmamahal sa taong kinakasangkapan para sa kaunlaran ng ating lalawigan. Iyan si Pangulong Gloria.

Aling Iska, sa puntong ito, Lahat ba ng paninira laban kay Atsing Gloria ay dapat nating ikondena? Kung Kapampangan ka!!!!! Kung buwaya at ahas ka, hindi imposibleng manira ka. That’s instinct to a snake. Ahas ba si Panlilio? Hindi ako ang nagsabi niyan?

Pagamutan sa San Fernando: Sagipbuhay o puro hanapbuhay?

Bawal po ang magkasakit!!! Mag-ingat ka Aling Iska. Talagang kailangan nating mag-ingat para sa ating kalusugan.

Pero alam mo Aling Iska, may hospital dito sa San Fernando, ginto ang gastos ng mga pasyente. Akala mo nasa pinakamahusay kang pagamutan pero hindi naman dahil sa karamihan ng nahohospital na may malubhang karamdaman, humahantong lang sa libingan.

Karamihan sa mga pasyente sa Intensive Care Unit ng pagamutan kung hindi lalabas na pantay ang paa, lalabas dahil kailangang dalhin na sa ibang hospital. Bakit naman? Eh, kasi naman kulang sa pag-asikaso sa pasyente. Biruin mo naman, iyong doctor, dalawang minuto lang sa loob ng beinte kuwatro oras ang dalaw at kung minsan, limang minuto lang sa loob ng dalawang araw.

Ang tendency, nagkacomplikasyon na ang pasyente hindi pa agad nalaman, kaya hayon, patay kang bata ka. Pero ito pa ang masaki. Mamatay din sa sakit ng loob at hirap ng kalooban ang pamilya ng pasyente. Bakit kamo? Napakamahal at sobra ang singilan sa ICU. Kung hindi tayo magkakamali, kulang ang dalawang daang libo ang gastos sa ICU sa loob ng limang araw.

Pero ang masakit, kinukuhanan lang ng blood pressure ng mga nurse ang pasyente. Hindi agad malapatan ng gamot at iba pang life support dahil sa wala pang order ang doctor. Bakit? Wala pa nga. Isang araw pang hihintayin. Sino? Ang doctor nga. Kaya ano ang nangyayari? Dahil sa bagal ng aksyon sa loob ng ICU, sa dalawang araw ko sa hospital, dalawa agad ang binawian ng buhay.

Talaga naman pong masasabi natin na hindi sagip-buhay ang layon ng hospital kundi talaga naman pong hanapbuhay dahil sa tindi ng lumolobong gastos araw-araw.

Biruin mo, inuulit ko naman, kahit patay hindi mailalabas kung hindi mababayaran ang pagkakautang sa hospital na walang ginawa kundi magBP ng pasyente dahil nga madalang ang dalaw ng doctor. Pero okay naman ang mga nurse sa ICU, madalas ang kuwentuhan sa Nursing Station.

Eto, Aling Iska, totoong nangyari itong eksenang ito. Lumabas ang doctor mula sa ICU. Sinong kamag-anak ng pasyente? Tanong ng doctor. Kami po. Sagot ng pamilya. Ipaandiogram inyo ang pasyente para malaman natin talaga kung ano ang sakit? Suhestiyon ng doctor.

Pero dahil sa nagkaroon ng feedback ang pamilya na madalas mamatayan ng pasyente ang doctor sa operasyon. Nagtanong ang pamilya kay Doc. Puwede bang ilipat ang pasyente sa PGH? “Nasa sa inyo iyon,” sagot ng doctor. May kakilala po ba kayo sa PGH para irefer ang pasyente. Pasensiya na, iyong mga kakilala ko nagsialisan na sa PGH. Wala na akong kakilala roon.

Dahil sa matinding pagnanasa ng pamilya, na maitransfer ang pasyente, nagpunta ang isang anak sa PGH. Eto ang eksena- Doc, itatransfer po naming ang aming pasyente from San Fernando, Pampanga. Sino ba ang consultant doctor niyo sa Pampanga. Si… ano po? A, siya ba? Mahirap iyan? Kailangan, may proper endorsement siya sa consultant dito? Bakit po? Kasi, magkaibigan at magkaklase sila. Sabi po niya wala na siyang kakilala rito? Hindi, nga magkaibigan sila. Dito nanggaling ang consultant niyo sa Pampanga. Kaya kung wala siyang proper endorsement, hindi naming tatanggapin ang pasyente. Professional courtesy, kumbaga.

Napakasinungaling talaga ng doctor consultant na ito sa isang pagamutan natin sa Pampanga. Sabi niya, wala siyang kakilala. Talagang hindi naman lang niya kakilala. Kaibigan at kaklase lang niya. Alam mo, akala ko, sa ibang profession lang may kasinungalingan. Sa mga doctor marami din pala ang nuknukan ng sinungaling.

Pagdating sa PGH, kahit walang proper endorsement, tinanggap ang pasyente. Dismayado ang mga nurse at grupo ng mga doctor sa PGH na umaasikaso sa pasyente minuminuto, oras-oras. Bakit daw hindi agaw nalaman ng doctor sa Pampanga kung ano ba talaga ang sakit? Bakit daw hindi agad nilapatan ng lunas? Maraming tanong… Maraming bakit. Pero ang pasyente ngayon, agaw buhay na. Ang pasyente kung sa Lunes pa ito lalabas sa pahayagan, huwag naman sana. Isa na siyang malamig na bangkay.

Napansin din ni Aling Iska. Ano po iyon Aling Iska? 200 plus percent na mas mahal ang gamut at lab test sa naturang hospital sa Pampanga kaysa sa pangkalahatang pagamutan ng Pilipinas o PGH.

Kaya kung kayo ay magkakasakit maging maingat sa pagpili ng hospital at ng doctor para huwang ng maulit ang isang mapait na karanasan.

Bawal po ang magkasakit!!! Mag-ingat ka Aling Iska. Talagang kailangan nating mag-ingat para sa ating kalusugan.

Pero alam mo Aling Iska, may hospital dito sa San Fernando, ginto ang gastos ng mga pasyente. Akala mo nasa pinakamahusay kang pagamutan pero hindi naman dahil sa karamihan ng nahohospital na may malubhang karamdaman, humahantong lang sa libingan.

Karamihan sa mga pasyente sa Intensive Care Unit ng pagamutan kung hindi lalabas na pantay ang paa, lalabas dahil kailangang dalhin na sa ibang hospital. Bakit naman? Eh, kasi naman kulang sa pag-asikaso sa pasyente. Bituin mo naman, iyong doctor, dalawang minuto lang sa loob ng beinte kuwatro oras ang dalaw at kung minsan, limang minuto lang sa loob ng dalawang araw.

Ang tendency, nagkacomplikasyon na ang pasyente hindi pa agad nalaman, kaya hayon, patay kang bata ka. Pero ito pa ang masaki. Mamatay din sa sakit ng loob at hirap ng kalooban ang pamilya ng pasyente. Bakit kamo? Napakamahal at sobra ang singilan sa ICU. Kung hindi tayo magkakamali, kulang ang dalawang daang libo ang gastos sa ICU sa loob ng limang araw.

Pero ang masakit, kinukuhanan lang ng blood pressure ng mga nurse ang pasyente. Hindi agad malapatan ng gamot at iba pang life support dahil sa wala pang order ang doctor. Bakit? Wala pa nga. Isang araw pang hihintayin. Sino? Ang doctor nga. Kaya ano ang nangyayari? Dahil sa bagal ng aksyon sa loob ng ICU, sa dalawang araw ko sa hospital, dalawa agad ang binawian ng buhay.

Talaga naman pong masasabi natin na hindi sagip-buhay ang layon ng hospital kundi talaga naman pong hanapbuhay dahil sa tindi ng lumolobong gastos araw-araw.

Biruin mo, inuulit ko naman, kahit patay hindi mailalabas kung hindi mababayaran ang pagkakautang sa hospital na walang ginawa kundi magBP ng pasyente dahil nga madalang ang dalaw ng doctor. Pero okay naman ang mga nurse sa ICU, madalas ang kuwentuhan sa Nursing Station.

Eto, Aling Iska, totoong nangyari itong eksenang ito. Lumabas ang doctor mula sa ICU. Sinong kamag-anak ng pasyente? Tanong ng doctor. Kami po. Sagot ng pamilya. Ipaandiogram inyo ang pasyente para malaman natin talaga kung ano ang sakit? Suhestiyon ng doctor.

Pero dahil sa nagkaroon ng feedback ang pamilya na madalas mamatayan ng pasyente ang doctor sa operasyon. Nagtanong ang pamilya kay Doc. Puwede bang ilipat ang pasyente sa PGH? “Nasa sa inyo iyon,” sagot ng doctor. May kakilala po ba kayo sa PGH para irefer ang pasyente. Pasensiya na, iyong mga kakilala ko nagsialisan na sa PGH. Wala na akong kakilala roon.

Dahil sa matinding pagnanasa ng pamilya, na maitransfer ang pasyente, nagpunta ang isang anak sa PGH. Eto ang eksena- Doc, itatransfer po naming ang aming pasyente from San Fernando, Pampanga. Sino ba ang consultant doctor niyo sa Pampanga. Si… ano po? A, siya ba? Mahirap iyan? Kailangan, may proper endorsement siya sa consultant dito? Bakit po? Kasi, magkaibigan at magkaklase sila. Sabi po niya wala na siyang kakilala rito? Hindi, nga magkaibigan sila. Dito nanggaling ang consultant niyo sa Pampanga. Kaya kung wala siyang proper endorsement, hindi naming tatanggapin ang pasyente. Professional courtesy, kumbaga.

Napakasinungaling talaga ng doctor consultant na ito sa isang pagamutan natin sa Pampanga. Sabi niya, wala siyang kakilala. Talagang hindi naman lang niya kakilala. Kaibigan at kaklase lang niya. Alam mo, akala ko, sa ibang profession lang may kasinungalingan. Sa mga doctor marami din pala ang nuknukan ng sinungaling.

Pagdating sa PGH, kahit walang proper endorsement, tinanggap ang pasyente. Dismayado ang mga nurse at grupo ng mga doctor sa PGH na umaasikaso sa pasyente minuminuto, oras-oras. Bakit daw hindi agaw nalaman ng doctor sa Pampanga kung ano ba talaga ang sakit? Bakit daw hindi agad nilapatan ng lunas? Maraming tanong… Maraming bakit. Pero ang pasyente ngayon, agaw buhay na. Ang pasyente kung sa Lunes pa ito lalabas sa pahayagan, huwag naman sana. Isa na siyang malamig na bangkay.

Napansin din ni Aling Iska. Ano po iyon Aling Iska? 200 plus percent na mas mahal ang gamut at lab test sa naturang hospital sa Pampanga kaysa sa pangkalahatang pagamutan ng Pilipinas o PGH.

Kaya kung kayo ay magkakasakit maging maingat sa pagpili ng hospital at ng doctor para huwang ng maulit ang isang mapait na karanasan.

Mga hospital sa Pampanga: pagamutan o bilangguan?

Napakahapdi pala kung ang iyong mahal sa buhay ay nasa Intensive Care Unit ng hospital bunga ng isang malubhang karamdaman. Sa labas ng ICU ay kumakabog ang iyong dibdib, nag-alalala at naghihintay kung ano ba ang sasabihin ng nurse at doctor.

Isa pang nakapagdaragdag ng kaba ay kung makikita mo ang hindi maipaliwanag na lungkot sa mukha ng mga pamilya ng ibang pasyente, na hindi makalabas ng ospital sanhi ng kawalang sapat na halagang pambayad sa Hospital.

Noong unang gabi ng aking ama sa pagamutan, samantalang siya’y nasa emergency room, nakita ko ang aking mga kababayan sa Candaba, may kasamang mga opisyales ng barangay, maging si Board Member Ricardo Yabut ay naroon.

Anong ginagawa ni BM Yabut sa hospital? Gagarantiya sa promissory note ng yumaong pasyente. Kasi nga iyong isang pasyenteng sampung oras ng patay ay hindi mailabas ng ospital dahil sa may naiwang utang na P187,000.00. Ang pamilya ng yumao ay nasaid na rin sa gastos kaya ang yumao ay nanatiling hostage muna ng pagamutan.

Ang patay ay hindi raw puwedeng iburol sa bahay kung hindi makakabayad ng utang. Siyempre, ang pilantropong board member, nagbigay ng cash at ginarantiyahan na magbabayad ng kakulangan ang pamilya palabasin lang sa ospital ang yumaong pasyente. Doon palang lumaya ang yumao.

May mga tao naman na akala mo ay dumadalaw at palakad-lakad sa lobby ng pagamutan, pero sila pala ay matagal ng nakarecover, pero hindi makalaya sa pagamutan dahil sa may utang.

Ibig lang sabihin nito, ang isang mahirap na pasyente ay mistulang bilanggo sa pagamutan kung walang pambayad sa ospital.

Ito pala ay kalakaran na sa lahat ng pribadong pagamutan na nagmimistulang bilangguan sa mga pasyenteng hindi makabayad ng utang.

Ito namang mga doctor, espesyalista daw kung ituring ay hindi makatiyak kung gagaling o hindi ang mga pasyente. Kaya ang resulta, nagkakabaon-baon sa gastos sa kuwarto, aparato, doctor’s fee at kung ano-ano pang mga gamut pero kadalasan sa bandang huli, wala rin pala.

Iyan ang aking nasaksihang personal sa ospital na tinutuluyan ng aking ama. Ang masama pa, halos lahat ng lumalabas sa ICU nakasama ni tatay ay namamatay. Subalit ang aking ama ay patuloy pa rin ang laban sa buhay. Sa iyo tatang, huwag kang bibitiw, huwag kang bibigay, kaya natin iyan. May awa ang Dakilang Lumikha.

Sa mga nurse, salamat sa inyong pagbabantay. Sa mga doctor, kay Dr. Sy at Kay Dr. Medina, sana po ay dalasan lang ang dalaw kay tatang. Kayo po ang inaasahan namin na kasangkapan ng Poong Maykapal sa kaligtasan ng aking ama.

Pero nagpapasalamat po ako ng marami sa mga taong buong pusong nananalangin para sa madaling paggaling ng aking ama. Salamat po sa inyong pagdalangin.

Kay Nelson Alonzo, kay Kuyang Jerry at Nanay Baby (Lilia Pineda) at kay Orland, driver ni Kuyang Jerry na naghatid sa amin sa hospital, tinatanaw ko na isang utang na loob ang inyong buong puso at bukas palad na pagtulong sa aking amang nasa banig ng karamdaman.

Alam ko at naniniwala ako na ang kapalaran ng aking ama ay nasa kamay na ng ating Dakilang Lumikha. Siya ang nagbibigay buhay at lakas at siya rin ang may kagustuhan kung anoman ang ating kahihinatnan.

Kaya sa mga sandaling ito, sa Kanyang mga kamay ipinagkakatitiwala ko ang buhay at kalakasan ng aking minamahal na tatang. Walang imposible sa Diyos ng Lumikha ng langit at lupa, Siya ang pinakadakilang manggagamot.

Habang nakikipagbaka ang aking ama sa kanyang karamdaman, kung maaari po ay huwag sana kayong magsawa na manalangin para sa kanya.

Aling Iska, alam kong matatag at matibay ang iyong kalooban at naniniwala akong kaya nating lampasan ang mabigat na dagok na ito ng buhay. We will just keep our faith strong and vibrant.

Pagkalipas nito, tiyak na darating ang liwanag na aming pinakahihintay, ang lahat ay dahil sa makapangyarihang magagawa ng Ama para sa kapakanan ng aming sambahayan.

Sa lahat po ng nagtetext at nangungumusta, maraming salamat po sa inyo.

Congressman o TONGgressman

Aling Iska, kung dadalaw ka kaya sa Kongreso sa araw na ito, makibalita kung ilang makabuluhang panukalang batas ang naipasa ng ating apat na Congressmen, mabibilang mo kaya sa kamay kung ilan na ang naisabatas na panukala.

Ay Diusmiyo, inutusan mo pa ako. Batas ka mo? Oo. Hindi ba kaya sila Kongresista para umakda ng batas sa kongreso. Tumpak! Pero palpak! Ang alin? Ang obserbasyon mo. Bakit naman? Mga kongresista natin, kaya tumakbo para tumabo ng proyekto sa distrito.

E, siyempre, kikita ka ba sa batas? Kahit magsisigaw ka sa kongreso, wala ka, kung wala kang nasasabat ng proyekto. Buti pa sa proyekto, pogi ka na sa kadistrito, gusto ka pa ng tao. Sikat pa ang mas malalking litrato kaysa proyekto. Pero sa paggawa ng batas, wala yata silang galing na maipamalas.

Tama po ba si Aling Iska sa kanyang simpleng pananaw? Kung hindi kayo naniniwala, e talagang ganoon. Pero ituloy mo pa ang diskusyon Aling Iska.

May mga kongresista diyan, na congressman na, contractor pa kung hindi naman may dummy contractor siya. Tapos sasabihin nila hindi sila tumatanggap ng S.O.P. Kagagahan! Papaano nga sila tatanggap ng S.O.P., eh sila mismo ang contractor ng proyekto? Lokohin niyo ang lelong niyong panot. Hindi ba ang contractor ang nagbibigay ng S.O.P. Ba, mas mahusay nga kung congressman ka na, may ginagamit ka pang contractor, kunwaring hindi sa iyo. Pero actually, sa kanya o kasosyo siya. Puwede mo siyang tawaging Congressman S.O.P.

Huwag kang magtatanong ng sariling akdang batas sa mga congressmen natin, tiyak wala silang maipakikita. Siguro mga simpleng resolusyon meron. Pagpapalit ng pangalan ng kalsada, ng eskuwelahan. Pero bukod doon wala na. Puro pending bills.

Pero ito ang ating natitiyak. Lahat ng proyekto ng Department of Public Works and Highways (DPWH) at ng Department of Education (DEPEd) sa kani-kanilang distrito, ang gusto nila may malalaking pangalan nila. Para bang sinasabi nila na sila ang may kapangyarihan sa pagpapatupad ng infrastrakturang proyekto sa kani-kanilang Distrito.

Ibig lang sabihin, hindi sila magkasya sa kanilang taunang “pork barrel” kaya pati pondo ng DPWH at DepEd sa infrastraktura at pagpapagawa ng eskuelahan ay kanilang pinagdidiskitahan.

Katunayan, isiningit pa nila bilang isang probisyon ng 2009 budget, na dapat muna silang konsultahin at dapat muna nilang pagtibayin ang isang proyekto ng DPWH at DepEd bago gawin ang proyekto sa kanilang distrito para nga naman mamarkahan ng kanilang gahiganteng pangalan.

Susmaryosep, Aling Iska, ibig mong sabihin, tumitiba na sila, sikat pa sila, may utang na loob pa ang mga mamamayan. Pero ang totoo sila mismo ang unang nakikinabang sa proyektong galing din sa buwis ng sambayanan. Ganyan ba talaga ang ating mga congressman?

Kaya sa simpleng pananaw ni Aling Iska, ang pakikialam ng mga kongresista sa bilyong pondo ng DPWH at DepEd is in aid of re-election next year.

Sa ating mga kongresista, gawin po ninyo ang katungkulan na inaasahan sa inyo sa kongreso. Okay lang po at tama na tumulong kayo sa pag-unlad ng distrito pero huwag naman sanang garapalan ang pagkaltas niyo ng SOP.

Kaya tingnan mo ang sinemmento at saka iyong inaspaltong daan, wala pang ilang buwan, sira na naman. Pera na naman. Road repair na naman. Kurakot na naman. Ay Diyusmiyong congressman ka, magbago kayo. Huwag kayong kurakot dito kurakot doon.

Biruin mo naman, hindi pa nagsisimula ang proyekto, natatanggap na nila ang para sa kanila. Kaya ayon, 60% na lang ang sa proyekto, kasama pa iyong kita ng kanyang inupahang dummy na contractor. Kaya lumlitaw, 30% ang natira sa kawawang proyekto. Sasabihin naman ng tumanggap na Kapitan ng barangay. Mabuti na iyong 30% kaysa wala.

Ay Aling Iska, bukas naman, baka uminit ang ulo mo, masabi mo pa ang kaniyang pangalan.

Puna sa San Fernando, puri sa Candaba

Hindi ko alam kung bulag o nagbubulag-bulagan ang mga “yellow boys” na siyang nangangasiwa sa daloy ng trapiko sa kahabaan ng Gapan Olongapo Road partikular sa harap ng Paskuhan sa Siyudad ng San Fernando.

Bakit mo naman na nasabi Aling Iska na inutil ang mga yellow boys at pulis na nakadestino sa Traffic Management Group ng San Fernando? Sinabi ko nagbubulag-bulagan, hindi inutil. Pusang gala Aling Iska, ganoon din iyon.

Atse kong Iska iyan ba iyong reklamo ng mga drivers na dumaraan sa GSO road na ginawa raw na central terminal ng mga bus at jeepney ang island diyan sa may harap ng Paskuhan?

Tumpak!! Kasi naman iyong talagang central terminal ng siyudad ay nagmimistulang sementeryo, kaunti ang tao at kaunti ang nakabukas na establisyemiento. Ibig mong sabihin Aling Iska, wala ring kakuwenta-kuwenta ang central terminal na brain child ng pangasiwaan ng siyudad ng San Fernando? Tumpak!!!

Tumpak rin ba na magbulag-bulagan ang city hall sa nangyayaring pagsalaula sa kakalsadahan ng San Fernando sa pamamagitan ng walang habas at walang takot na pagsasakay at pagbababa ng mga pasahero sa island ng GSO malapit sa tapat ng Paskuhan?

Hindi siguro. Ito ay isang malinaw na pagpapabaya at kakulangan sa pagdisiplina ng mga traffic enforcers sa siyudad ng San Fernando. O baka naman kaya hindi nagbabawal dahil sa nalalagyan? Nang ano? Ba, ewan ko. Itanong mo kay Mamang pulis. Tiyak sasabihin nilang sila ay malinis. Siyempre, alam nila ang ikalabing isang utos, “huwag mong aminin”.

O, kaya diyan sa mga yellow boys at kapulisan ng San Fernando magtrabaho naman po kayo. Pakitingnan kung tama o mali ang loading at unloading ng mga pasahero. Kasi, hindi na nakakatuwa, nakakasumami na, isore pa. Basta isipin niyo na lang mga boss lalo na kay Mayor Oca at kay Col. Medina, “Agyu Tamu”. Eko mangaina lub, a bawal yo reng mangasias a buntuk.

Sa bayan naman ng Candaba, maligayang araw ng 2^nd Ibon-Ebon Festival. Ngayon pa lang ay nais ko ng batiin ang aking mga kapwa candabenio ng isang maligayang pagtatagumpay.

Muli ay magandang balita na naman ang lalabas sa lahat ng pahayagan, radio at telebisyon na ang Candaba ay isang progresibong bayan na may pagmamahal sa kapwa at sa kalikasan.

Sa ganitong paraan ay marami ang nagkakainteres na mamuhunan sa ecotourism sa bayang ito ng mga dayuhang ibon. Ang mga ibong balikbayan ang nagdadala sa kasalukuyan ng magandang oportunidad at kinabukasan sa bayan ng mga matatamis na pakwan at milon.

Kay Mayor Jerry Pelayo, sabihin na nilang magkaibigan tayo kaya ko nasasabi ito pero ito talaga ang totoo at tunay na kuwento. “You are the best mayor that Candaba has ever had.”

I salute you for your being a working mayor, a dreamer and visionary who makes things happen no matter what they say.

Sa paninira ng iba riyan sa pamamalakad ni Kuyang Jerry. Pasensiya na, inggit lang kayo siguro o mayroon kayong makasariling ambisyong pulitikal.

Saka na iyan. Samantalahin muna natin ang magandang simula ng pag-unlad ng Candaba sa ilalim ng pangangasiwa ni Kuyang Jerry.

Keep up the good work. Always think that “You cannot put a good man down and that is you, Kuyang”.

Purihin ang dapat purihin, punahin ang dapat punahin sa ngalan ng paglilingkod sa bayan.

Ang galing Aling Iska, ikaw ba iyan? Loko eka masigla, kekata yang adwa iyan.

Hanggang sa muli, maranun kong muli.

Mesuelo ya ing public hearing

Ot asabi mu yan Aling Iska? Eh, sukat ba namang dumalo ng public hearing sa Sangguniang Panlalawigan kahapon patungkol sa binagong ordinansa ukol sa anti-overloading, hindi naman pala siya “authorized” ng kanyang kamahalan na sumagot sa mga ipupukol na tanong.

O nang gewa na ka rin, atse kong Iska? Oita, agyang Mesuelo ya apilyido, eka man mo makuswelong makiramdam. O bakit? O lagi ng sasabian, I am not authorized, your honor. Ot eka pala authorized, your honor, ot minta ka pa? Linto kang makalunos.Naging katawa-tawa tuloy ang dating.

Eh, bakit? Eh siyempre, lahat ng tanong patungkol kay dating Among, sa kanya ipinukol, hindi naman makadepensa, kasi nga hindi naman siya pinapunta ng kanyang kamahalan, nagpunta-punta pa sa hearing ng Overloading. Nagmukha tuloy kawawang cowgirl.

Eh, di ba public hearing iyon? Eh, kaya siguro nakikinig lang at ayaw niya sumagot sa tanong ng iyong your honor.Eh, anong honor doon Aling Iska, kung mistula kang piping abogada kahit may bibig ka, kung acting assistant legal officer ka, kung hindi ka naman makapagbigay ng legal opinion sa nagaganap na hearing?

Ang sabi nga ni Dong Laxamana, ang isa sa dalawang presidente ng isang pederasyon ng mga truckers sa Pampanga, na sayang lang daw ang ibinabayad ng gobyerno sa isang tulad ni Mesuelo dahil hindi man lang pakinabangan ng publiko sa pagdinig na may kinalaman sa paglikha ng batas na may kaugnayan sa hinaharap ng multi-milyong industriya ng buhangin sa Pampanga.

Aling Iska, bago mo ituloy ang litanya, batiin mo naman si Board Member Edna David, ang tagapaglingkod bayan na walang kupas sa kagandahan at kasipagang mapaglingkuran lang ang mga Kapampangan. O, sisipsip ka kanyan! Hindi naman, bumabawi lang kasi, anya ba’t hindi mo naman siya nababanggit? Siyempre, iyong paglilingkod bayan ni Mareng Edna ay isang karaniwan at nakasanayan na. Kaya nga siya angat sa iba. Sipsip ka talaga, Aling Ika.Balik tayo kay your honors please, Atty. Mesuelo.

Sukat ba namang muntik na silang nagkainitan ni Pareng Bong Lacson. Bakit naman? Nagtanong si Pareng Bong, “Are you lawyering for the governor?” “No, I am not. I am the assistant Provincial Legal Officer.”

“Can you not give legal advice or opinion in behalf of the provincial government?” “I am not authorized by the governor to give any legal opinion or statement during this particular public hearing.”

Ikaw naman Aling Iska, dapat mong maintindihan, si Atty Mesuelo ay naglilingkod lamang para sa kaligayahan ng kanyang Among. Sa English, she is serving only at the pleasure of her Father. Tama ba iyong English? Ay, ewan ko. Pero keng lawe ng Aling Iska napun, y Tata Bong Lacson emesuelo keng pakibat ng your Honor Attorney Mesuelo.

“As a lawyer can you not give a legal opinion on the anti-overloading ordinance? (ORDINANCE!!! Iyong malakas ang basa)”Eto ang tanong na sagot ni Atty. Mesuelo: “How can I answer if you are not courteous enough in asking question?”

O Diyusmiyo, Gagambino! Nung eme kakilala i Tata Bong Lacson, na talagang masikan ya boses when he is driving a point. Atty. Mesuelo, ikaw na lang yata ang hindi nakakakilala kay Tata Bong.

For your information, everybody knows Lacson -- the Kapampangan dean of the local press. Tata Bong, atin ken? In the final analysis, ang problema, hindi ang ordinansa, hindi ang mga empleyado, hindi si Atty. Mesuelo, hindi ang Sangguniang Panlalawigan, hindi ang mga opposing quarry truckers, hindi ang media.

Eh sino ang problema, Aling Iska? Ang problema ay si Eddie Panlilio. He is the father of all controversies and problems at the capitol from July 2007 to present. Solution? Capitol minus Panlilio equals better governance.Ipinipilit ang sariling kanila ni Atty. Vivian Dabu, kahit ang mundo at ang katuwiran ay salungat na sa ibig nila para sa probinsiya kaya lumalala ang problema.

Pero ang tunay na problema sa industriya ng buhangin ay ang kawalan ng probinsiya ng weighing scale. Bah, totoo? Akala ko milyon ang kinikita sa buhangin, bakit weighing scale lang hindi makabili si Panlilio? Kung gusto may paraan, kung ayaw may dahilan. Keng Kapampangan, “masias ya buntuk.” Keng Tagalog, matigas ang ulo. Sa tanong ng bakla, “Totoy mola kaya ang ulo niya?” Ba emu ku kukutnan, eka pa ikit iyan. Just ask Dabu on Panlilio.